In de middeleeuwen werd bandweven beoefend door verschillende groepen mensen, waaronder ambachtslieden en huisvrouwen. Ambachtslieden, zoals wevers en textielwerkers, maakten vaak gebruik van bandweven om functionele en decoratieve banden te produceren voor kleding, schoenen en huishoudelijke artikelen. Daarnaast beoefenden veel vrouwen bandweven thuis als onderdeel van hun dagelijkse taken, waarbij ze banden maakten voor persoonlijk gebruik of voor verkoop op lokale markten.

Meest gebruikte weeftechnieken/methoden voor :

1. Kaartweven: Hierbij werden kaarten of tablets gebruikt om de draden te manipuleren en patronen te creëren. Dit was een veelzijdige techniek die complexe en kleurrijke ontwerpen mogelijk maakte.
2. Inkle Loom Weaving: Dit is een type bandweefgetouw dat speciaal is ontworpen voor het maken van smalle banden. Het is eenvoudig te gebruiken en ideaal voor het weven van lange, smalle stukken stof.
3. Finger Weaving: Een techniek waarbij de draden met de vingers worden geweven zonder gebruik van een weefgetouw. Dit was handig voor het maken van kleinere banden en riemen.
4. Sprang: Een oude techniek waarbij de draden worden gespannen tussen twee stokken en met de handen worden geweven. Dit resulteerde in elastische en decoratieve banden.

Touwen voor kleding werden meestal met de lucet techniek vervaardigd. Dit gebeurde met een lucet, een soort vorkje met twee tanden,  waar je draadjes omheen slaat om stevige koorden te maken. Deze techniek lijkt op punniken en was populair vanwege de eenvoud en draagbaarheid.  Lucetkoorden werden vaak gebruikt voor het sluiten van kleding, aangezien ritsen nog niet bestonden en knopen meestal alleen voor de rijken waren. De koorden werden ook gebruikt om voorwerpen aan riemen te hangen, omdat broekzakken nog niet bestonden

Tijdens een 1,5 u. durende workshop leer je de basis van het bandweven. Als doe-activiteit kan je leren lucetten, wat de meesten in een moderne vorm als “punniken” mogelijk al wel kennen.